مرقد علامه محمد باقر مجلسی

[najm137]

بسم الله الرحمن الرحیم

[najm137]

مرقد علامه محمد باقر مجلسی


تشرف علامه مجلسی به محضر حضرت مولا امام مهدی منه السلام

در مسجد كوفه مقام بيتوته حضرت صاحب الأمر (منه السلام) بعد از اتمام دعاى ندبه :
مطلبي از حضرتش درباره يك جمله از فقرات باياني دعاى ندبه بيان شد  كه
جزو كليدهاي موفقيت توسل به امام زمان غليه السلام است

1- و خود اين جمله بعد نحوه توسل به امام زمان عليه السلام (صدا زدن با نامهاى حضرت)؛
مورد توصيه حضرتش مى باشد
و جون به فقرات آخر دعاى ندبه مربوط مي شد؛ بعد انتهاى تلاوت اين فقرات بيان شد
تا هرجه متصلتر به دعاى اخرجمعه باشد
تا مستمعين يادشان باشد و هروقت دعاى ندبه ياد شد و يا استغاثه داشتند به اين مطلب توجه كنند و آن جمله را تكميل استغاثه شان بكويند

2- مكررا بركات استغائه به حضرت به روش صدا زدن حضرت به اسماء مباركه شان را نقل كرده ايم
يا صاجب الزمان يا امام زمان يا ولي العصر يا صاحب العصر يا بن الحسن يا حجة بن الحسن يا محمد بن الحسن با محمد المهدى يا ابالغوث يا غوث الله يا ابا صالح يا فارس الحجاز.... ادركني و لا تدعنى فتهلكني

و هفته قبلى از مرحوم سيدالأوتاد سيد محمد كشميري
{يا صاحب الزمان اغثنى يا صاحب الزمان ادركني}
كه به منزله اسم اعظم حق توصيف فرموده بودند
نقل شد

در اين محضرنورانى: 
از مرحوم حاج سید مهدی طباطبایی مشهدى {كه احيرا فوت كرده ند} نقل شد:
آقا سید جلال زنجانی که از علماء مشاهیر تهران بودند گاهی به مشهد مقدس برای زیارت حضرت رضا (علیه السلام) مشرف می شدند
و در منزل مرجع مرحوم آية الله سید یونس اردبیلی (مدفون به رواق دار السعادة)
https://fa.wikifeqh.ir/%D8%B3%DB%8C%D8% ... 9%84%DB%8C
https://wiki.ahlolbait.com/%D8%A2%D9%8A ... 9%84%DB%8C
https://historydocuments.ir/?page=post&id=3468

و در منزل مرحوم آیة الله فقیه سبزواری (مدفون به قبرستان قتلكاه) به منبر می رفتند
و درس اخلاق هم می دادند و طلاب حوزه علمیه مشهد را نصیحت می فرمودند
و من در ایام نوجوانی ایشان را درک کرده بودم و از محضرشان استفاده زیادی می بردم

مثلاً یادم هست که
روزی در منزل مرحوم سید میرزا حسین سبزواری راجع به تقدیرات و زیاد شدن روزی و گشایش کارها مطالب و راه هایی بیان میفرمودند از جمله این که میفرمود
بهترین راه این است که
همیشه توسلتان را به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) داشته باشید
و خود را خدمتگزار آن حضرت بدانید
و برای آن وجود مبارک تبلیغ کنید.

سپس این واقعه را از علامه محمد باقر مجلسی رحمه الله در امر تبلیغ (براى امام ز مان عليه السلام) نقل فرمود:
علامه مجلسی رحمه الله در سنین نوجوانی که مشغول تحصیل علوم دینی بودند
عصرهای پنجشنبه به دهات نزدیک اصفهان می رفتند
و شب جمعه مشغول وعظ و تبلیغ میشده و با مردم نماز جماعت میخوانده
و سعی مینموده که در مساجد متروک برود تا آن مسجد را رونق بدهد
یا به دهاتی می رفت که مسجد نداشت تا به کمک اهالی آن محل مسجدی بنا کند
و فردای آن روز یعنی صبح روز جمعه به اصفهان برمیگشت
 و کم کم مردم او را شناخته بودند که از روی اخلاص و ارادتی که به حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دارد این کارها و فعالیتها را انجام میدهد؛
لذا هر هفته مردم انتظار آمدنش را میکشیدند و از پذیرایی ایشان افتخار میکردند

در سالی از سالها از دهی برمی گشت
در بین راه که می آمد دعای ندبه را از حفظ میخواند و راه می پیمود

مرحوم مجلسی رحمه الله مقید بود که (در وقت توسل به روش استغاثه وصدا زدن حضرت) فقره ای از آخر دعاى ندبه را حتماً بخواند
و اگر کسی (در توسل به حضرت و صدا زدن ايشان) و موفق به خواندن تمام دعاى ندبه نشود
اما این فقره آخر دعاى ندبه ش را حتماً بخواند.
وانظر الينا نظرة رحيمة نَستَكمِلُ بِها الكرامة عِندَك.
يعنى: و به ما نظر كن نكاه رحيمانه تا بااين نكاهت نزد نو مراتب كرامت را كامل كنيم

دليلش براى تكرار اين جمله در این اتوسلات و استغاثه هاى به حضرت اين بود که
این نحوه دعا و صدا زدن حضرت با اين فقره دعا
مستند است به اینکه
یک نفر زمانی خدمت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) رسیده
و حضرت به او فرمودند:
این عبارت از دعای ندبه را (در آخر توسلاتتان) حتماً بخوانید و ترک نکنید.

خلاصه اینکه مجلسی رحمه الله در بیابان بود و تنها؛
در حين خواندن دعاى ندبه میرسد به این جمله در فقرات آخر دعای ندبه

توضيح:
{از ادامه واقعه  و برداشت علامه مجلسى معلوم مى شود كه تكرار اين جمله در آخر توسلات
علاوه بر موفقيت توسل و مشمول عنايت حضرت شدن؛
همجنين موجب توفيق تشرف و نكاه رحيمانه حضورى حضرت
به شخص مستعد متوسل به حضرت نيز مى كردد}

مجلسی میگوید که
ناگهان در فکر رفتم و حزن عجیبی بر دلم نشست
با خودم گفتم:
من کجا و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) کجا؟
من چه لیاقتی دارم که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را ببینم تا آن حضرت به من نگاه کند؟
با خود حدیث نفس میکردم می گفتم
تو در این بیابان چه توقعی داری؟

این حدیث نفس از یک ماجرایی که بین من و پدرم گذشته بود یادم آمد و آن این بود
که در کودکی دستم مجروح شده بود.
 دُمَل ظاهر شده بود و چرک و خون داشت
میهمانی داشتیم به پدرم گفت چرا دست این بچه را نمی بندید چون هم حشرات روی آن می نشینند
و هم اطرافیان که نگاه میکنند حالشان به هم میخورد
توضيح: دستور نيستن زخم دمل
مستند به نكته طبي كهن است كه نبستن موجب مي شود دمل زودتر خشك وخوب شود
برخلاف بستن كه موجب جركين شدن و بزركتر شدن دمل مى كردد
البته نبستن دمل منافاتي با مراقبت از الودكيها ندارد ولو مقدارى مواظبت لازم دارد

پس پدرم دستم را با پارچه کرباس .بست
تا این که دستم متورم شد و از شدت درد طاقتم را از دست داده و گریه میکردم.
پدرم مرا نزد طبیب حاذقی که نامش سید یحیی صدرالاطباء بود برد.
خواست پارچه روی دستم را باز کند ولی من ناراحت بودم.
صدر الاطباء :گفت چرا ناراحتی؟
گفتم مادرم سفارش کرده است که دستت را مقابل دیگران باز نکن چون اذیت میشوند و حالشان به هم می.خورد
صدرالاطباء :گفت مادر شما خوب گفته اند، نباید چرک و خون را نزد مردم باز کنی و موجب اذیت آنها شوی
ولی وقتی که نزد طبیب رفتی آن را باز کن تا آن را ببیند او میخواهد تو را معالجه کند تا خوب شوی
همین طور که به این قسمت خاطره رسیدم

بی اختیار بنا کردم اشک ریختن و گریه نمودن
و به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) عرض کردم
یا بقیه الله شما از تمامی حالات روحی و درونی من باخبر هستید
 آقاجان همه دردها و بدی ها را دارم
و محتاج یک نگاه طبیبانه و پرمهر و محبت شما هستم

آقا سید جلال :گفت علامه مجلسی رحمه الله محبت خاصی به فاطمه زهرا علیها السلام داشت
و میدانست که ائمه معصومین علیهم السلام ارادت خاصی به مادرشان فاطمه اطهر علیها السلام دارند

و همین طور که سرش پایین بود و اشک میریخت متوسل به فاطمه زهرا علیها السلام می شود
و در نظرش ظلم هایی که به آن حضرت شده بود مجسم میشود
و نگاه صحنه دیوار و درب سوخته میاندازد و اشک میریزد،

 ناگهان دستی به روی شانه اش گذاشته میشود و با حزن و اشک می فرماید:
مجلسی کجا نگاه میکنی؟

علامه مجلسی رحمه الله بی اختیار روی بر می گردانند می بیند
حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است
و بی اختیار خود را به روی دست و پای حضرت می اندازد
و با اشک شوق عرض ادب می.کند.

بعد مطالبی بین علامه مجلسی رحمه الله و آن حضرت رد و بدل میشود از جمله اینکه
آن حضرت فرمودند:
به کارت (تبليغ براى امام زمان و احياى مساحد متروكه و جمع احاديث] ادامه بده.
و به همان کار و تلاش در امر تبلیغ از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
و دفاع از مركز تشیع ادامه بده
 که من از خدای تعالی خواستم عمر بابرکت نصیبت کند
و فلان حدیث که نسبت به سندآن تردید داری و دنبالش میگردی
در فلان کتاب مراجعه کن آن را خواهی یافت.


سید مهدی طباطبایی میگوید من از آن حدیث یادم نیست و مرحوم سید جلال زنجانی هم از این حدیث یادش نبود

خلاصه اینکه علامه مجلسی رحمه الله به آدرسی که داده شده بود مراجعه میکند
و این حدیث را با سند پیدا کرده
و با طیب خاطر در کتاب ارزشمند بحار الانوار نقل میکند

توضيحات:
1- وجه مناسبت ذكر واقعه عارضه دمل در كودكى:
اين حادثه دوران كودكى بسيار آزاردهنده براى مرحوم مجلسى بود
بطوريكه هر وقت يادش مي افتاده سبب رقت قلب و كربه اش مي شده است
و در آن مسيرو ميان راه و توسل
اين خاطره دردناك يادش آمده
و سبب تسريع بكاء و تضرعش شده است
 
2- احياى مساجد متروكه و بى رونق و كم رفت و آمد×
ولو با رفتن و دو ركعت نمااز خواندن (و جه بهتر به نيابت حضرت و هديه به مادرشان نرجس خاتون عليما السلام)
يا مساجد مهجوره كَرد و غبار كرفته با تنظيف آن
يا مساجد مخروبه با تعمير ولو در اقل ضروريات كه قابل استفاده شود
خودش از توسلات مجربه براى حاجات از جمله تشرفات است
مرحو حاج بهارعلى كه جزو اصحاب استجاره و مقيم به مسجد كوفه بود
و خدمت مرحوم قاضي مي رسيدند
وقتي كسي از او درخواست بذيرش در مسيرمعنوى مى كرد
ابتداء اين دستورالعمل را به او مي دادند كه جزوش احياى مساجد و اماكن عبادت بود
اولا: قصد بياده مشرف شدن از مسجدكوفه (بعد انجام اعمالش) به مشهد مقدس را بنمايد
ثانيا: بدون زاد و توشه و متوكلا على الله به اين سفر برود
ثالثا: و از كسي تقاضاى مادى نكند
رابعا: و اكركسي تبرعا جيزي به او داد بقدر خوراك همانروز بردارد و بفيه را برفقيران انفاق كند
خامسا: ده به ه و شهر به شهر كه مي رود هرجا مسحد و حسينيه يا محل عبادتي بود توقف كند آنجا را فبار روبي و تميز كند و دور ركعن نماز تحيت بخواند و بعد به منزل بعدي برود.... و همينطور تا برسد به مشهد مقدس
اين برنامه برحسب تجربه معمولا يكسال طول مي كشيد.
و در مسير راه امتحانات و نيز حالات خوب براى طالب معنويت رخ مي داد
كه خودش سيري روحاني بود
 
3- فقره نقل واقعه فوق كه
راجع به نقل حديث و امداد حضرت درباره منبع و سند آن بود
اين نكته را دارد كه
علامه مجلسى هر جديثي را در بحارالأنوار درج نمي كرده است
(برخلاف شهرت مفصره كه او هر حديث را جمع كرده تا هرجه هست ولو بي اعتبار به نسل بعد برسد!!!
و اين واقعه بخوبي مي رساند كه علامه مجلسى جقدر تلاش مي كرد تا صحت حديث تاييد شود
و اين مورد از طريق توسل وتشرف خدمت حضرت بدست آمده است.  

و اين بخش از واقعه هم مربوط به موردي است كه
حضرت ترديدش را برطرف كرده اند و منبعش را در كتابى از كتب علماى مذهب اهل بيت عليهم السلام ارجاع ميدهند

4- و با اين ارجاع حضرت (به كتابى از كتب علماى مذهب اهل بيت عليهم السلام)
اين درس را هم در حديث شناسى تعليم مي كنند كه
براى اعتماد به احاديث رسيده از اهل بيت عليهم السلام؛
صرف ذكر در منابع علماى شيعه كذشته كافي است
و لازم نيست كه تو عالم شيعى بعد 1400 سال بخواهي افراد واسطه نقل را بشناسى.  

5- نتيجه:
روش توسل كه در اين واقعه تجربه شده:
اولا: خواددن دعاى ندبه از روشهاى توسل واستغاثه به حضرت و تشرف به حضور انورش است

ثانيا:دعاى ندبه از نمونه هاي توسل و استغاثه به حضرت به روش صدا زدن نامها و القاب حضرت است

ثالثا: بعد از هر توسل به حضرت و استغاثه باصدا زدن حضرت؛ تكرار جمله جزو فقرات آخر دعاى ندبه {وانظر الينا نظرة رحيمة نَستَكمِلُ بِها الكرامة عِندَك} همراه با توسل به حضرت زهراء و تجسم مصائبشان موجب به نتيجه رسيدن توسل و سبب عنايت حضرت عليهما السلام براى حاجت و حتى تشرف براى مستعدين است

والحمدلله رب العالمين




مختصات:

32.669649,51.686093

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=32.66 ... 8%B3%DB%8C

[najm137]

توضیحات: